Χειρουργικές Επεμβάσεις

Η Λειτουργική Ενδοσκοπική Χειρουργική Ρινός-Παραρρινίων είναι η πλέον σύγχρονη χειρουργική μέθοδος για την αντιμετώπιση παθήσεων της μύτης και των παραρρίνιων κόλπων (ιγμόρεια, ηθμοειδείς κυψέλες, μετωπιαίοι κόλποι, σφηνοειδής κόλπος).

Με τη χρήση ειδικών ενδοσκοπίων και κάμερας, ο Χειρουργός ΩΡΛ έχει “άμεση” όραση σε οθόνη , στο εσωτερικό της μύτης ώστε να αντιμετωπίσει την παθολογία.

Πότε χρησιμοποιείται ενδοσκοπική χειρουργική ρινός;

Η ενδοσκοπική χειρουργική εφαρμόζεται σε περιπτώσεις χρόνιας ρινοκολπίτιδας με ή χωρίς πολύποδες της μύτης, σε βλεννογονοκήλες, για την αφαίρεση όγκων της μύτης ( ανεστραμμένο θήλωμα, οστεώματα, ρινοἴνωμα, ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα κτλ) , σε σοβαρές ρινορραγίες , όπως και σε περιπτώσεις απόφραξης της ρινοδακρυἴκής συσκευής.

Στόχος της ενδοσκοπικής χειρουργικής είναι να αποκατασταθεί μετεγχειρητικά κατά το δυνατόν η φυσιολογική λειτουργία της μύτης. Έτσι προσφέρει στον ασθενή καλή αναπνοή και καλή αίσθηση της όσφρησης, εξασφαλίζοντας καλή ποιότητα στην καθημερινότητά του.

Τι συμβαίνει κατά το χειρουργείο;

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία. Ο ΩΡΛ με τη βοήθεια κάμερας και ειδικών ενδοσκοπίων και εργαλείων, χειρουργεί στο εσωτερικό της μύτης,παρακολουθώντας την εικόνα σε ειδική οθόνη. Έτσι αφαιρεί όλο τον παθολογικό ιστό με τις μικρότερες βλάβες στις υγιείς δομές έχοντας  άμεση εικόνα για το κάθε βήμα του χειρουργείου.

Μετά την επέμβαση

Μετά το χειρουργείο ο ασθενής παραμένει συνήθως για μία ημέρα στην κλινική για παρακολούθηση και λήψη αγωγής. Πριν το εξιτήριο αφαιρείται ο ελαφρύς πωματισμός (γάζες), από τη μύτη και λαμβάνει οδηγίες από τον θεράποντα ιατρό για περιποίηση της μύτης με ρινοπλύσεις με ειδικά διαλύματα.  Μετεγχειρητικά γίνεται τακτικός επανέλεγχος από τον χειρουργό για τον καθαρισμό της μύτης λόγω μετεγχειρητικών εκκρίσεων και για παρακολούθηση της πορείας της επούλωσης.

Οι αμυγδαλές είναι δύο αδένες λεμφικού ιστού στο πίσω τμήμα του στόματος . Συμμετέχουν στα πρώτα έτη της ζωής στην ανοσία του οργανισμού, ενώ μετά τα 3-4 έτη η συμβολή τους στην παραγωγή αντισωμάτων είναι μικρή.

Οι ενδείξεις για να γίνει αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή) σχετίζονται με τον αριθμό των επεισοδίων αμυγδαλίτιδας τα τελευταία έτη. Εκτός από αυτό άλλες ενδείξεις είναι το ιστορικό περιαμυγδαλικού αποστήματος, η μεγάλη υπερτροφία των αμυγδαλών με αποτέλεσμα δυσκολία στην αναπνοή και ροχαλητό ή άπνοιες, η πιθανότητα εμφάνισης κακοήθειας κτλ.

Το χειρουργείο γίνεται με γενική αναισθησία. Ο ασθενής παραμένει μία ημέρα για παρακολούθηση στην κλινική και στη συνέχει παίρνει εξιτήριο με συγκεκριμένες οδηγίες απο τον ΩΡΛ για τη διατροφή και τις συνήθειές του. Ο μετεγχειρητικός πόνος αντιμετωπίζεται με κατάλληλα φάρμακα.

Συχνά, ιδιαίτερα στα παιδιά και ανάλογα με τα συμπτώματα , αφαιρούνται στο ίδιο χειρουργείο και τα ¨κρεατάκια» (αδενοειδείς εκβλαστήσεις) και ελέγχονται και τα αυτιά σε περιπτώσεις μέσης ωτίτιδας με υγρό για πιθανή παρέμβαση.

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στο μπροστά τμήμα του τραχήλου , κάτω από το μήλο του Αδάμ. O Θυρεοειδής παράγει ορμόνες που παίζουν ρόλο στον μεταβολισμό.

Η θυρεοειδεκτομή (αφαίρεση του θυρεοειδή αδένα) έχει ορισμένες ενδείξεις και η απόφαση λαμβάνεται πάντα και με τη συνεργασία του Ενδοκρινολόγου του ασθενούς.

Κυριότερες ενδείξεις για θυρεοειδεκτομή είναι :

–  Αν ένας ή περισσότεροι όζοι μέσα στον θυρεοειδή είναι ύποπτοι για καρκίνο

–  Αν υπάρχει μεγάλη διόγκωση του αδένα (βρογχοκήλη) που προκαλεί πιεστικά φαινόμενα σε γύρω όργανα ( οισοφάγο, τραχεία), αν υπάρχει ένδειξη για κακοήθεια ή για αισθητικούς λόγους λόγω μεγέθους.

Η τομή γίνεται στο κάτω μέρος του λαιμού, συνήθως μέσα σε ήδη υπάρχουσα πτυχή (ρυτίδα) του δέρματος για το καλύτερα αισθητικά μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.

Ανάλογα πάντα και με τη σύσταση του Ενδοκρινολόγου γίνεται ολική ή μερική θυρεοειδεκτομή (αφαίρεση ενός λοβού του αδένα)

Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου πρωταρχικό μέλημα είναι η προστασία των λαρυγγικών νεύρων (που είναι υπεύθυνα για την κίνηση των φωνητικών χορδών). Για το σκοπό αυτό διεγχειρητικά, χρησιμοποιείται επικουρικά ειδική συσκευή που αναγνωρίζει την πορεία των νεύρων μέσα στους ιστούς (Νευροδιεγέρτης). Έτσι ο χειρουργός πέρα από την εμπειρία του, έχει σαν βοήθημα και τη συσκευή ώστε να αποφύγει τυχόν κάκωση των νεύρων ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ανατομικών παραλλαγών.

Σημαντικό είναι επίσης κατά τη διάρκεια της Θυρεοειδεκτομής , ο χειρουργός να αναγνωρίσει και να διατηρήσει ανέπαφους τους παραθυρεοειδείς αδένες, που σχετίζονται με τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα ώστε να αποφευχθούν μετεγχειρητικές διαταραχές.

Μετά το χειρουργείο η τομή κλείνει με πλαστική αποκατάσταση και ενδοδερμική ραφή.

Ο ασθενής παραμένει στην κλινική για μία ημέρα για παρακολούθηση και κατά την αποχώρηση λαμβάνει οδηγίες για να διασφαλιστεί η ομαλότερη μετεγχειρητική πορεία.

Η Ρινοπλαστική είναι μια επέμβαση που σκοπό έχει τόσο την αισθητική αποκατάσταση της εμφάνισης της μύτης όσο και την λειτουργική βελτίωση ( Λειτουργική Ρινοπλαστική )

Η μύτη, όσο και τα αυτιά είναι τα δύο όργανα που προβάλλουν (προεξέχουν) από το πρόσωπο και το κεφάλι, με αποτέλεσμα να παίζουν σπουδαίο ρόλο στην εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου.

Η μύτη εκτός από την εσωτερική  λειτουργία της σαν όργανο της όσφρησης, συμμετέχει στο σχηματισμό των εκφράσεων και στις κινήσεις του προσώπου. Όσο πιο αρμονικό και συνδυασμένο με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι το σχήμα της, τόσο περισσότερο φυσικό αποτέλεσμα δίνει στην εμφάνιση.

Πολλές φορές διάφορες δυσμορφίες του σχήματός της  όπως είναι ο ύβος (καμπούρα), πεσμένη κορυφή, λοξή μύτη, πολύ φαρδιά ή λεπτή μύτη, σε συνδυασμό με κακή ρινική αναπνοή, οδηγούν τον ασθενή στο γιατρό για την βελτίωση της εικόνας  και της λειτουργίας της. Πολλές φορές ο ασθενής οδηγείται στον Χειρουργό μετά από προηγούμενη Ρινοπλαστική για βελτίωση κάποιας αστοχίας ή μετά από τραύματα στη μύτη.

Αρμονία – Φυσικότητα – Καλή αναπνοή

Η επιτυχημένη Ρινοπλαστική συνδυάζει και τα τρία αυτά στοιχεία. Μια μύτη φυσική, που ταιριάζει στα υπόλοια χαρακτηριστικά του προσώπου και που ¨αναπνέει¨ καλά , ικανοποιεί τον ασθενή, τον γεμίζει αυτοπεποίθηση και βελτιώνει την ποιότητα της ζωής του. Ιδανικά κάθε χειρουργημένη μύτη είναι μοναδική και ιδιαίτερη χωρίς να μοιάζει με καμία άλλη.

Προεγχειρητικός έλεγχος και Χειρουργείο

Ο ασθενής που επιθυμεί να υποβληθεί σε επέμβαση Ρινοπλαστικής πρέπει να συζητήσει την επιθυμία και τις προσδοκίες του με τον θεράποντα γιατρό του.

Αφού γίνει αναλυτική συζήτηση για το χειρουργείο, τις τεχνικές, το αναμενόμενο αποτέλεσμα, τις τυχόν επιπλοκές και ο ασθενής αποκτήσει την απαραίτητη εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας τότε προχωρούν στο επόμενο βήμα της εγχείρησης.

Η εγχείρηση παρόλο που οι ¨φήμες¨ την θέλουν να είναι επίπονη, είναι εντελώς ανώδυνη για τον ασθενή. Γίνεται με γενική αναισθησία και το ζητούμενο για τον έμπειρο ΩΡΛ είναι να δημιουργήσει με όσο το δυνατόν λιγότερες παρεμβάσεις στα οστέινα και χόνδρινα τμήματα της μύτης το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι περισσότερες παρεμβάσεις γίνονται κάτω από το δέρμα της μύτης και στο εσωτερικό της, έτσι ώστε μετά το χειρουργείο δεν υπάρχουν μεγάλες τομές και δεν παραμένουν μόνιμα σημάδια στο εξωτερικό της.

Μετεγχειρητική πορεία

Μετά το χειρουργείο ο ασθενής παραμένει στην κλινική για μία ημέρα για παράκολουθηση.

Ο ελαφρύς πωματισμός (ταμπόν από γάζες) που έχει μέσα στη μύτη αν χρειαστεί παραμένει για 24 ώρες. Τις πρώτες μέρες μετά την επέμβαση δημιουργούνται αιματώματα (μελανιές) γύρω από τη μύτη , τα οποία δεν χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη φροντίδα και υποχωρούν μόνα τους.

Εφόσον έχουν γίνει παρεμβάσεις στο εξωτερικά οστά  τοποθετείται ένας μικρός νάρθηκας (γύψος) στο εξωτερικό της μύτης για 1 εβδομάδα. Ο ασθενής ξεκινά να περιποιείται το εσωτερικό της μύτης με ρινοπλύσεις και ειδικές αλοιφές από την πρώτη μέρα.

Σε συνεχή επαφή με τον γιατρό , γίνονται επανέλεγχοι ώστε να παρακολουθείται η σωστή επούλωση μετά την εγχείρηση.

Ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει οτι το τελικό αποτέλεσμα στη μορφή και το σχήμα της μύτης θα έχει σταθεροποιηθεί σε περίπου ένα χρόνο από την επέμβαση, όταν υποχωρήσει τελείως το λεπτό πρήξιμο που οφείλεται στο χειρουργείο.

Ήδη βέβαια μετά την πρώτη εβδομάδα που αφαιρείται ο γύψος, η μύτη έχει απαλλαγεί από τις βασικές της δυσμορφίες.

Στη σκολίωση του ρινικού διαφράγματος , το λεπτό οστεοχόνδρινο πέταλο που χωρίζει τις δύο ρινικές θαλάμες (ρώθωνες) είναι παρεκτοπισμένο προς τη μία πλευρά.

Τι προκαλεί τη σκολίωση του ρινικού διαφράγματος ;

Το στραβό διάφραγμα μπορεί να οφείλεται είτε σε γενετικούς λόγους, είτε σε τραυματισμό της μύτης ακόμα και κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού ή και αργότερα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της σκολίωσης του διαφράγματος ;

Το στραβό διάφραγμα μπορεί να προκαλέσει πλειάδα συμπτωμάτων αν και  σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μην διαταράξει καθόλου τη λειτουργία της μύτης. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι:

–  Δυσχέρεια στην αναπνοή.

–  Ρινορραγίες.

–  Προσωπαλγία.

–  Θορυβώδης αναπνοή.

–  Ροχαλητό.

–  Ρινική καταρροή.

Ποια είναι η αντιμετὠπιση της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος;

H αποτελεσματικότερη λύση στην σκολίωση του διαφράγματος είναι η χειρουργική αποκατάσταση με την κλασική χειρουργική μέθοδο. Διάφορες μέθοδοι που αναφέρονται σε χρήση Laser μπορούν να εφαρμοστούν σε ελάχιστες περιπτώσεις όπου υπάρχει μικρή σκολίωση στο διάφραγμα όμως η πλειονότητα των περιπτώσεων και τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με την κλασική χειρουργική.

Η πλαστική του ρινικού διαφράγματος (διαφραγματοπλαστική) προσφέρει στον ασθενή βελτίωση των συμπτωμάτων , που είναι μόνιμα εφόσον το χειρουργείο έχει γίνει με το σωστό τρόπο.

Πώς γίνεται η πλαστική του ρινικού διαφράγματος;

Ο ασθενής υποβάλλεται σε προεγχειρητικό έλεγχο και εκτίμηση από τον αναισθησιολόγο.

Το χειρουργείο γίνεται με γενική (ολική) αναισθησία.

Οι τομές γίνονται στο εσωτερικό τμήμα της μύτης απ’όπου ο χειρουργός επεμβαίνει και αφαιρεί τα τμήματα του διαφράγματος που προκαλούν τη σκολίωση, και εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία το χειρουργείο ολοκληρώνεται. Τα ράμματα που χρειάζονται να τοποθετηθούν δεν φαίνονται, μπαίνουν στο εσωτερικό της μύτης και απορροφώνται μόνα τους μετά από 2-3 εβδομάδες.

Μέσα στη μύτη τοποθετούνται λεπτές ,μαλακές γάζες που αφαιρούνται μετά απο 24 ώρες περίπου.

Μετά την πλαστική του ρινικού διαφράγματος

Ο ασθενής παραμένει για μία ημέρα για νοσηλεία στην κλινική.

Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο μπορεί να περπατήσει και να γευματίσει. Οι γάζες αφαιρούνται σε περίπου 24 ώρες και ο ασθενής λαμβάνει εξιτήριο από την κλινική, ενώ του δίνονται οδηγίες για λήψη σύντομης αγωγής στο σπίτι.

Ο πρώτος επανέλεγχος από τον χειρουργό ΩΡΛ γίνεται σε 1-2 εβδομάδες.

Συνήθη ερωτήματα για την επέμβαση :

«Θα έχω σημάδια στο πρόσωπο μετά το χειρουργείο»;

Στην πλαστική του ρινικού διαφράγματος , επειδή οι παρεμβάσεις γίνονται μόνο στο εσωτερικό της μύτης, δεν υπάρχουν καθόλου μετεγχειρητικά σημάδια ή ουλές στο πρόσωπο. Η τομή και τα ράμματα είναι εσωτερικά.

«Θα πονάω μετά το χειρουργείο»;

Η απάντηση είναι όχι. Το χειρουργείο είναι ανώδυνο και δεν υπάρχει  μετεγχειρητικός πόνος. Μικρή τάση που μπορεί να αισθανθεί ο ασθενής λόγω των ραμμάτων και των χειρισμών αντιμετωπίζεται με απλά αναλγητικά.

«Πότε θα αναπνεύσω κανονικά»;

Τις πρώτες ώρες μετά την αφαίρεση του πωματισμού και την έξοδο του ασθενή απο την κλινική η αναπνοή θα είναι σαφώς βελτιωμένη. Όμως λόγω των χειρισμών που γίνονται κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο βλεννογόνος στο εσωτερικό της μύτης αντιδρά, «πρήζεται» και παράγει βλέννες τις πρώτες ημέρες. Έτσι ο ασθενής αισθάνεται διακυμάνσεις στην ικανότητα της αναπνοής του από τη μύτη για λίγες μέρες.

Ακολουθώντας κατάλληλες οδηγίες που θα του δώσει ο χειρουργός του για πλύσεις στη μύτη και ολιγοήμερη αγωγή, γρήγορα αυτά τα συμπτώματα θα ηρεμήσουν και η αναπνοή θα βελτιωθεί σε μόνιμη πια βάση.

«Μπορώ μαζί με το διάφραγμα να υποβληθώ και σε ρινοπλαστική» ;

Εφόσον υπάρχει δυσμορφία στην εξωτερική εμφάνιση της μύτης και ο ασθενής το επιθυμεί, μπορεί παράλληλα να υποβληθεί και σε ρινοπλαστική (λειτουργική ρινοπλαστική).

Αυτό θα γίνει αφού συζητήσει με τον χειρουργό του όλες τις λεπτομέρειες για την επέμβαση. Ο χρόνος νοσηλείας παραμένει ο ίδιος με την απλή διαφραγματοπλαστική.

Η τυμπανική μεμβράνη, το τύμπανο του αυτιού όπως συνηθίζεται να λέγεται, συμμετέχει στη μετάδοση του ηχητικού κύματος για να γίνει τελικά αντιληπτός ένας ήχος. Είναι μία λεπτή μεμβράνη που χωρίζει και στεγανοποιεί το εξωτερικό από το μέσο αυτί.

Άν για κάποιο λόγο δημιουργηθεί ρήξη (τρύπα) στο τύμπανο συνήθως αυτή κλείνει μόνη της. Αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν ρήξη της τυμπανικής μεμβράνης είναι οι φλεγμονές (ωτίτιδες), ξένα σώματα-τραύματα (πχ μπατονέττες) , μεγάλες και απότομες διακυμάνσεις στην πίεση

(κατάδυση, χτύπημα στο αυτί κτλ).

Αν η διάτρηση δεν κλείσει μόνη της μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων τότε πλέον θεωρούμε ότι είναι μόνιμη. Μια τρύπα στο τύμπανο μπορεί να προκαλέσει επαναλαμβανόμενες ωτίτιδες επειδή το αυτί είναι εκτεθειμένο στο περιβάλλον, υγρό που τρέχει μέσα από το αυτί , ακόμα και βαρηκοΐα.

Η αντιμετώπιση της βλάβης απαιτεί χειρουργική αποκατάσταση με Τυμπανοπλαστική.

Κύριος σκοπός της επέμβασης είναι να κλείσει η διάτρηση, ώστε να στεγανοποιηθεί το αυτί και να προστατευτεί από μελλοντικές μολύνσεις.

Η επέμβαση αν η διάτρηση είναι πολύ μικρή μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία με τη βοήθεια του μικροσκοπίου. Τοποθετείται μικρή ποσότητα λίπους που λαμβάνεται από το πτερύγιο του αυτιού του ασθενή. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί τεχνητό μόσχευμα (ένα λεπτό φύλλο ειδικού υλικού) που τοποθετείται στη διάτρηση ώστε να κλείσει.

Σε μεγαλύτερες διατρήσεις η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία. Πριν το χειρουργείο γίνεται πάντα μέτρηση της ακοής με ακοόγραμμα.

Η τομή γίνεται μέσα από το αυτί ή πίσω από το πτερύγιο ανάλογα με την ανατομία της περιοχής του ασθενή. Λαμβάνεται μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή από την περιοχή κοντά στην τομή, που τοποθετείται κάτω από την διάτρηση. Σε ακόμα μεγαλύτερες διατρήσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί και τμήμα χόνδρου που λαμβάνεται από το πτερύγιο του ασθενή. Στο τέλος του χειρουργείου τοποθετείται μία μικρή γάζα στον έξω ακουστικό πόρο που αφαιρείται περίπου σε 15 ημέρες.

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής παραμένει μία ημέρα στην κλινική για παρακολούθηση. Πριν το εξιτήριο αφαιρείται ο επίδεσμος που έχει τοποθετηθεί στο κεφάλι του και λαμβάνει κατάλληλες οδηγίες από τον χειρουργό για την μετεγχειρητική αποκατάσταση.

Κύριος σκοπός της επέμβασης είναι να κλείσει η διάτρηση, ώστε να στεγανοποιηθεί το αυτί και να προστατευτεί από μελλοντικές μολύνσεις.

Η επέμβαση αν η διάτρηση είναι πολύ μικρή μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία με τη βοήθεια του μικροσκοπίου. Τοποθετείται μικρή ποσότητα λίπους που λαμβάνεται από το πτερύγιο του αυτιού του ασθενή. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί τεχνητό μόσχευμα (ένα λεπτό φύλλο ειδικού υλικού) που τοποθετείται στη διάτρηση ώστε να κλείσει.

Σε μεγαλύτερες διατρήσεις η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία. Πριν το χειρουργείο γίνεται πάντα μέτρηση της ακοής με ακοόγραμμα.

Η τομή γίνεται μέσα από το αυτί ή πίσω από το πτερύγιο ανάλογα με την ανατομία της περιοχής του ασθενή. Λαμβάνεται μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή από την περιοχή κοντά στην τομή, που τοποθετείται κάτω από την διάτρηση. Σε ακόμα μεγαλύτερες διατρήσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί και τμήμα χόνδρου που λαμβάνεται από το πτερύγιο του ασθενή. Στο τέλος του χειρουργείου τοποθετείται μία μικρή γάζα στον έξω ακουστικό πόρο που αφαιρείται περίπου σε 15 ημέρες.

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής παραμένει μία ημέρα στην κλινική για παρακολούθηση. Πριν το εξιτήριο αφαιρείται ο επίδεσμος που έχει τοποθετηθεί στο κεφάλι του και λαμβάνει κατάλληλες οδηγίες από τον χειρουργό για την μετεγχειρητική αποκατάσταση.

Τα πεταχτά αυτιά (αφεστώτα ώτα σύμφωνα με την ιατρική ορολογία) είναι ένα καθαρά αισθητικό πρόβλημα που αφορά τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια. Είναι από τις πιο συχνές δυσμορφίες της κεφαλής, αφού εμφανίζεται σε ποσοστό 5-7 % των γεννήσεων.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η δυσμορφία αυτή επηρεάζει σημαντικά την αυτοπεποίθηση των παιδιών και των εφήβων, ενώ μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία μέχρι και στην ενήλικη ζωή.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά γίνονται στόχος για πειράγματα από τους συμμαθητές τους, με αποτέλεσμα να αισθάνονται μειονεκτικά και να επηρεάζεται η καθημερινότητά τους ή ακόμα και η απόδοσή τους στο σχολείο.

Με την Ωτοπλαστική, αλλάζουμε το σχήμα των πτερυγίων του αυτιού δίνοντάς τους σωστό σχήμα. Έτσι προσφέρουμε στους   «ασθενείς» αυτοπεποίθηση και όμορφη εμφάνιση.

Πότε είναι κατάλληλη ηλικία για την επέμβαση ;

Ιδανικά κατά  την ηλικία των 5-6 ετών, αφού έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη του χόνδρου και πριν το παιδί ξεκινήσει το σχολείο, μπορεί να υποβληθεί σε ωτοπλαστική.

Η επέμβαση μπορεί να αφορά το ένα ή και τα δύο αυτιά, ανάλογα με το πρόβλημα. Το επιθυμητό είναι όταν ξεκινήσει το σχολείο ο μικρός ασθενής να αισθάνεται όμορφα και να αποφύγει τα πειράγματα από τους συνομήλικούς του.

Φυσικά η επέμβαση αφορά και τους ενήλικες που επιθυμούν να διορθώσουν το αισθητικό πρόβλημα στα αυτιά τους και να τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους.

Η επέμβαση :

Η ωτοπλαστική γίνεται με γενική αναισθησία στα παιδιά, ενώ σε μεγαλύτερους ασθενείς μπορεί να γίνει και με τοπική αναισθησία.

Η τομή γίνεται ακριβώς πίσω από το πτερύγιο έτσι ώστε να μην υπάρχουν εμφανή σημάδια μετά το χειρουργείο. Από το σημείο αυτό μπορούμε να φτάσουμε βαθύτερα στο χόνδρο του αυτιού και με τη χρήση συνήθως ραμμάτων ή σπανιότερα με αφαίρεση τμημάτων του χόνδρου δίνουμε το επιθυμητό σχήμα.

Οι μέρες μετά την επέμβαση :

Ο ασθενής επιστρέφει στην καθημερινότητά του από την επόμενη κιόλας ημέρα της επέμβασης.

Η αφαίρεση των ραμμάτων γίνεται περίπου 1 εβδομάδα μετά την ωτοπλαστική, ενώ για 4 εβδομάδες περίπου θα πρέπει να φορά για κάποιες ώρες της ημέρας μια ελαστική κορδέλα στο κεφάλι, ώστε να βοηθήσει στην επούλωση.

Αφαίρεση υπογνάθιου σιελογόνου αδένα

Σε όγκους του υπογνάθιου σιελογόνου αδένα, καθώς και σε λιθίαση με υποτροπιάζουσες φλεγμονές συνιστάται η αφαίρεση του αδένα.

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία στο χειρουργείο. Η τομή γίνεται παράλληλα με την κάτω γνάθο και ο αδένας αφαιρείται με λεπτούς χειρισμούς λόγω της στενής επαφής του με σημαντικά νεύρα της περιοχής ( υπογλώσσιο και γλωσσικό νεύρο).

Μετά την αφαίρεση του αδένα τοποθετείται για συνήθως 24 ώρες ένα λεπτό σωληνάκι στην περιοχή της επέμβασης το οποίο στη συνέχεια αφαιρείται. Η τομή κλείνει με πλαστική συρραφή ώστε να αποφευχθούν έντονες ουλές.

Ο ασθενής συνήθως εξέρχεται της κλινικής την επόμενη ημέρα του χειρουργείου.

Παρωτιδεκτομή

Είναι η επέμβαση για την αφαίρεση όγκων της παρωτίδας.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της παρωτίδας είναι ότι περικλείει μέσα στον ιστό της το προσωπικό νεύρο, το σημαντικότερο νεύρο του προσώπου (είναι υπεύθυνο για τις κινήσεις του προσώπου). Το νεύρο αποτελείται από έναν κεντρικό “μίσχο”, το στέλεχος , το οποίο στη συνέχεια διακλαδίζεται σε πολλά μικρότερα νεύρα που νευρώνουν το πρόσωπο.

Ο όγκος της παρωτίδας πρέπει να αφαιρεθεί πολύ προσεκτικά ώστε να μην τραυματιστεί ή κοπεί το προσωπικό νεύρο.

Για το σκοπό αυτό, εκτός φυσικά από την εμπειρία του ΩΡΛ Χειρουργού, είναι σημαντικό να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της επέμβασης  ειδικός εξοπλισμός ( νευροδιεγέρτης), ο οποίος επιβεβαιώνει στον ιατρό ότι έχει εντοπίσει το νεύρο, να διαπιστώσει ότι αυτό λειτουργεί κανονικά και να αποφύγει τον τραυματισμό του.

Η τομή στο δέρμα για την παρωτιδεκτομή γίνεται μπροστά και κάτω από το αυτί μέσα σε φυσιολογικές ρυτίδες της περιοχής. Μετά την αφαίρεση του όγκου τοποθετείται ένας λεπτός σωλήνας στην περιοχή της επέμβασης για 1-2 μέρες και ο χειρουργός ράβει το δέρμα με πλαστική ραφή για αποφυγή έντονης ουλής.

Ο ασθενής εξέρχεται σε 1-2 ημέρες της κλινικής.

Επιπλοκές της παρωτιδεκτομής :

Εκτός από τον τραυματισμό του προσωπικού νεύρου που αναφέρθηκε, άλλη επιπλοκή μπορεί να είναι η φλεγμονή του τραύματος μετά την επέμβαση και η αιμορραγία που αντιμετωπίζονται με κατάλληλη θεραπεία. Επίσης η δημιουργία σιελικού συριγγίου(επικοινωνία του αδένα με το δέρμα με έξοδο σάλιου από την τομή).

Σπάνια μπορεί να εμφανιστεί μετά την επέμβαση ένα σύνδρομο κατά το οποίο όταν ο ασθενής μασά την τροφή του, ιδρώνει το δέρμα πάνω από την χειρουργηθείσα περιοχή. Η κατάσταση αυτή αντιμετωπίζεται με ενέσιμη τοπική θεραπεία με Βοtox στο δέρμα.

Η κύστη του θυρεογλωσσικού πόρου είναι εμβρυϊκό υπόλειμμα, δηλαδή υπάρχει κατά τη διάρκεια σχηματισμού του εμβρύου, και ενώ κανονικά εξαφανίζεται μπορεί να παραμείνει και μετά τη γέννηση.

Εμφανίζεται σαν μια διόγκωση στην περιοχή του λαιμού (τραχήλου) και  συνήθως είναι μαλακή και ανώδυνη.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που η κύστη θυρεογλωσσικού πόρου εμφανίζεται ή διαγιγνώσκεται  κατά την ενήλικη ζωή, παρόλο που υπάρχει από τη γέννηση.

Ουσιαστικά η κύστη γίνεται αντιληπτή όταν αυξηθεί σε μέγεθος και προκαλεί αισθητικό πρόβλημα ή όταν λόγω μεγέθους προκαλεί συμπτώματα λόγω πίεσης στους γύρω ιστούς. Σε λοιμώξεις της περιοχής της κεφαλής ( αμυγδαλίτιδες, αδενοειδίτιδες κτλ) η κύστη μπορεί να επιμολυνθεί και να προκαλέσει φλεγμονή με πόνο, ερυθρότητα, πυρετό και συλλογή πύου μέσα της.

Διάγνωση :

Η κλινική εξέταση από τον χειρουργό ΩΡΛ θέτει την αρχική διάγνωση. Το υπερηχογράφημα του τραχήλου πιστοποιεί την ύπαρξη της κύστης που συνήθως εντοπίζεται στη μέση γραμμή του τραχήλου.

Επικουρικές εξετάσεις είναι η αξονική και η μαγνητική τομογραφία που μπορούν να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση σε δύσκολες περιπτώσεις.

Πριν το χειρουργείο για την επιβεβαίωση της διάγνωσης ή σε περιπτώσεις υποψίας για νεοπλασία μπορεί να γίνει και παρακέντηση της κύστης με λεπτή βελόνη (εξέταση FNA)

H επέμβαση :

Εφόσον η κύστη βρίσκεται σε φάση φλεγμονής και είναι εξέρυθρη και επώδυνη, χορηγείται η κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή από τον ΩΡΛ.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν συμπτώματα η κύστη αφαιρείται χειρουργικά.

Εκτός από τους αισθητικούς λόγους , η αφαίρεση της κύστης κρίνεται σκόπιμη ακόμα και αν δεν προκαλεί άλλα συμπτώματα επειδή τυχόν επιμόλυνση της μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές ενώ καθιστά τη μετέπειτα αφαίρεση πιο δύσκολη.

Το χειρουργείο γίνεται με γενική αναισθησία. Η τομή γίνεται οριζόντια, περίπου στο μέσο του τραχήλου και κλείνει με πλαστική συρραφή για το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Ο ασθενής παραμένει στην κλινική για μία ημέρα. Ένα λεπτό σωληνάκι που τοποθετείται στο τραύμα αφαιρείται πριν ο ασθενής λάβει εξιτήριο.

Για διάστημα λίγων ημερών θα πρέπει να ακολουθήσει τις οδηγίες του ιατρού για φαρμακευτική αγωγή και για τις καθημερινές συνήθειές του.

Ο λάρυγγας είναι το όργανο που βρίσκεται στον τράχηλο στο ύψος του «μήλου του Αδάμ». Αποτελεί την αρχή του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος και γειτονεύει με την αρχή του οισοφάγου. Ο λάρυγγας είναι μια πολύπλοκη κατασκευή από χόνδρους, μύες, συνδετικό ιστό που συμμετέχει στις λειτουργίες της αναπνοής, της παραγωγής φωνής και στην κατάποση. Όλα αυτά γίνονται με τη σύνδεση του λάρυγγα με ένα δίκτυο νεύρων.

Τμήμα του λάρυγγα αποτελούν η επιγλωττίδα, οι νόθες και οι γνήσιες φωνητικές χορδές, οι αρυταινοειδείς χόνδροι κτλ.

Φυσιολογικά οι φωνητικές χορδές όταν πάλλονται παράγουν τη φωνή. Σε περιπτώσεις που εμφανίζεται παθολογία ( πολύποδες, οίδημα, κακοήθεια κτλ) η χροιά της φωνής αλλάζει και υπάρχει βραχνάδα. Επίσης μπορεί να υπάρχει αλλοίωση στη χροιά της φωνής ή ακόμα και κόπωση στη φώνηση μετά από συνεχή ομιλία.

Σε πιο σοβαρές καταστάσεις μια κακοήθης βλάβη μπορεί να πιέζει κάποιο νεύρο ή να μετακινεί τις δομές του λάρυγγα με αποτέλεσμα να μην γίνεται σωστά η παραγωγή της φωνής και να κινδυνεύει η δίοδος του αέρα στους πνεύμονες.

Η κλινική εξέταση του Ωτορινολαρυγγολόγου με τη βοήθεια της ενδοσκόπησης του λάρυγγα και εφόσον απαιτείται και απεικονιστικός έλεγχος ( αξονική ή μαγνητική τομογραφία) θα οδηγήσει στη διάγνωση.

Οι πολύποδες, το οίδημα Reinke των φωνητικών χορδών, θηλώματα, κοκκιώματα καθώς και κάποιες περιπτώσεις καρκίνου του λάρυγγα, αντιμετωπίζονται χειρουργικά με μικρολαρυγγοσκόπηση.

Ο ασθενής λαμβάνει γενική αναισθησία και με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων ή LASER αφαιρούνται οι παθολογικοί ιστοί. Η επέμβαση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς για να αποφευχθεί άσκοπος τραυματισμός των φωνητικών χορδών αν είναι δυνατόν, μειώνοντας έτσι τα προβλήματα δυσφωνίας μετεγχειρητικά.

Μετά το χειρουργείο ο ασθενής θα πρέπει να κάνει για λίγες μέρες αφωνία και να ακολουθήσει τις οδηγίες που θα λάβει από το Χειρουργό.

Η μυριγγοτομή είναι η δημιουργία μιας μικρής οπής στην τυμπανική μεμβράνη, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο σωστός αερισμός του αυτιού όταν υπάρχει υγρό για μεγάλο χρονικό διάστημα στην κοιλότητα πίσω από το τύμπανο.

Πολύ συχνά και εφόσον το υγρό έχει γίνει παχύρρευστο σαν βλέννη, στην οπή τοποθετείται ένα μικροσκοπικό σωληνάκι, έτσι ώστε ο αερισμός να διατηρηθεί για μεγαλύτερο διάστημα χωρίς να κλείσει η τρύπα που δημιουργήσαμε.

Η παρουσία υγρού στο μέσο αυτί ( εκκριτική ωτίτιδα), προκαλεί την εμφάνιση συχνότερων επεισοδίων οξείας μέσης ωτίτιδας, ενώ ευθύνεται και για βαρηκοΐα αγωγιμότητας . Τόσο στους ενήλικες αλλά ειδικά στα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά με μυριγγοτομή ,εφόσον επιμένει μετά τη συντηρητική φαρμακευτική αγωγή.

Στα παιδιά το χειρουργείο γίνεται με γενική αναισθησία ενώ στους ενήλικες αν είναι συνεργάσιμοι μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία με χρήση μικροσκοπίου.

Ο ιατρός θα αποφασίσει αν παράλληλα με τη μυριγγοτομή αφαιρεθούν και τα υπερτροφικά «κρεατάκια» (αδενοειδεκτομή) ώστε να διευκολυνθεί ακόμα περισσότερο ο αερισμός του μέσου ωτός στο μέλλον.

Οι ρινικές κόγχες είναι φυσιολογικοί σχηματισμοί μέσα στη μύτη. Υπάρχουν τρεις ρινικές κόγχες σε κάθε ρινική θαλάμη. Ρόλος τους είναι ο κλιματισμός της μύτης, αφού καθαρίζουν, θερμαίνουν και υγροποιούν τον εισπνεόμενο αέρα.

Σε κάποιες περιπτώσεις το μέγεθος των ρινικών κογχών αυξάνεται σημαντικά οπότε προκαλούν δυσχέρεια στη ρινική αναπνοή. Η κατάσταση ονομάζεται υπερτροφία των κάτω ρινικών κογχών και η διάγνωση γίνεται με την ενδοσκόπηση της μύτης με χρήση κάμερας.

Πώς αντιμετωπίζεται η υπερτροφία των ρινικών κογχών;

O καυτηριασμός των ρινικών κογχών με χρήση Ραδιοσυχνοτήτων ή Laser έχει αρκετά καλά αποτελέσματα. Οι κάτω ρινικές κόγχες συρρικνώνονται αρκετά με αυτές τις μεθόδους, ώστε αυξάνεται η βατότητα του αέρα μέσα στις ρινικές κοιλότητες.

Πιο αποτελεσματική και με μονιμότερα αποτελέσματα μέθοδος, είναι η κογχοπλαστική , με αφαίρεση τμήματος του εσωτερικού οστού των ρινικών κογχών με ειδικά εργαλεία.

Πώς γίνεται η επέμβαση;

Η επέμβαση του καυτηριασμού των ρινικών κογχών μπορεί να γίνει με τοπική ή γενική αναισθησία. Στην κογχοπλαστική χρησιμοποιείται γενική αναισθησία. Και στις δύο περιπτώσεις , μετά το χειρουργείο ίσως χρειαστεί να τεθεί μέσα στη μύτη ελαφρός πωματισμός με ταμπόν.

Μετεγχειρητική περίοδος

Ο ασθενής συνήθως εξέρχεται από την Κλινική λίγες ώρες μετά την επέμβαση. Για τις επόμενες 3-4 εβδομάδες θα πρέπει να περιποιείται τη μύτη με ειδικές πλύσεις και αλοιφές, ενώ ενδέχεται να λάβει για λίγες μέρες κάποιο αντιβιοτικό. Η τακτική παρακολούθηση από τον Χειρουργό ΩΡΛ μετά την επέμβαση θα βοηθήσει στην ομαλότερη επούλωση των κογχών και στο καλύτερα δυνατό αποτέλεσμα.

Αδενοτομή ή αδενοειδεκτομή είναι η αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων – τα γνωστά “κρεατάκια” .

Τι είναι οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις ;

Τα “κρεατάκια” είναι λεμφικός ιστός στο πίσω μέρος της μύτης, πάνω και πίσω από τη σταφυλή.

Μαζί με τις αμυγδαλές αποτελούν τμήμα του λεμφικού δακτυλίου Waldayer. Σε περἰπτωση που οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις είναι υπερτροφικές, μαζί ή όχι με τις αμυγδαλές, προκαλούν δυσχέρεια στην αναπνοή από τη μύτη, διαταραχές στον ύπνο, υποτροπιάζοντα επεισόδια ωτίτιδας ακόμα και ανωμαλίες στη σωστή ανἀπτυξη του κρανίου και των δοντιών όταν υπάρχουν από μικρή ηλικία.

Πότε πρέπει να γίνει το χειρουργείο ;

Η υπερτροφία των αδενοειδών από μόνη της, χωρίς συμπτώματα , δεν αποτελεί λόγο για να γίνει αφαίρεσή τους.

Ο χειρουργός ΩΡΛ είναι εκείνος που μετά την κλινική εξέταση, ενδοσκόπηση και παρακολούθηση του ασθενή θα σας πληροφορήσει για τις ενδείξεις που θα σας οδηγήσουν στο χειρουργείο.

Τα υποτροπιάζοντα επεισόδια αδενοειδίτιδας, με ή χωρίς συνοδό αμυγδαλίτιδα, οι συνεχόμενες ή εμμένουσες ωτίτιδες, οι διαταραχές στον ύπνο (ροχαλητό-άπνοιες), είναι κάποιες από  τις ενδείξεις για την αδενοτομή.

Τι συμβαίνει στο χειρουργείο ;

Ο ασθενής λαμβάνει γενική αναισθησία. Τα ‘’κρεατάκια’’ αφαιρούνται μέσα από το στόμα και ανάλογα με την περίσταση μπορεί ταυτόχρονα να γίνει στο χειρουργείο και μυριγγοτομή- «σωληνάκια» στα αυτιά και/ ἠ αμυγδαλεκτομή.

Μετά το χειρουργείο.

Ο ασθενής παραμένει ένα 24ωρο στην κλινική για παρακολούθηση και λήψη αγωγής. Μετά την αδενοειδεκτομή δεν υπάρχει συνήθως έντονος πόνος. Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο με οδηγίες από τον ιατρό του και μπορεί να επιστρέψει στις συνήθειές του σε λίγες μέρες.

Αν η επέμβαση συνδυαστεί με αφαίρεση των αμυγδαλών , τότε ο ασθενής λαμβάνει ειδικές οδηγίες ανάλογα με την περίσταση.